Konak

Duramadım yerimde,
Hep gittim bu yaz, hep geri geldim.
Gitme isteğim o kadar güçlüydü ki, kürkçü dükkanın adresini değiştirmeyi düşündüm.
Vaz geçtim.
Kürkçü dükkanıydı çünkü o, değişse adresi olmazdı.
Ailemdi, canımdı, gerçeğimdi, rüyamdı...
Gitme isteğim o kadar güçlüydü ki, git istiyordum.
Ailemden, canımdan, gerçeğimden ve rüyamdan sen gitmedikçe ben gidiyordum.
Geri geliyordum sonra.
Kürkçü dükkanıydı çünkü o, kendinden gidemiyor ki insan...
Kendimi iyi hissettiğim her yeni gün doğumu,
Yeni bir kabullenişin sabahı oluyordu.

Rüyalarımı paylaşmayı öğrendim,
Düşünmeden, kendiliğinden, farketmeden...
Rüyalarımı başkasına gelecek olarak sunmayı kabullenerek.

Hiç sormadım.
Bunca yıl sessizce duymaya alıştığımdan,
Duymadan bildim, görmeden tanıdım.
Sonra yine gittim,

Yaz bitmedi,
Sızım henüz dinmedi.
Öfkem sakinledi, duruldum biraz.
Suskun sözlerim tamamen bitmedi,
Eksildi, zamanla azaldı biraz.

Yanlış olan sen miydin, ben miydim yoksa sadece konak mı?
Kimseye haksızlık etmek istemem,
Hikayenin tüm kahramanlarını sevdim.
Sevdikçe yüreğimden kan aktı,
Tenim başka acıdı, yüreğim başka.
Belki sadece yanmış bir konaktı...

Bir kabulleniş gecesinden;
Hikayenin "tüm" kahramanları ayması... 

https://www.youtube.com/watch?v=L00nomEI4Bc
 

Balon... İp...

Toplu fotoğraflardaki yerini ezbere biliyorum.
Geçen yıl bu zamanlar ne yaptını...
Ondan önceki yıl...
Ne düşündüğünü biliyorum,
İçinde olduğun halin sana ne hissettirdiğini...
Yükü en ağır olanı ne biliyor musun?
Hissettiklerini dışarıya nasıl yansıttığını biliyorum.

Her neyse, her neyse...

Mina Vaganti
Değirmendere

Bir an...

... beynimden vurulmuşa döndüm, diyecek oldum. Sonra aniden sustum.
Ben zaten hergün bin kere yüreğimden vuruluyordum.

Her neyse

Sen yine kendine pay çıkarma diye,
beklenmedik ve ani bir ölüm düşlüyorum kendime.
Bin yılda bir olan bir vapur kazası bir sabah...

Çok şık olmaz mı? İşe giderken boğazın sularında kalıvermek...
Söyleyecek sözün kalmadan ardımdan
Herkesin süratle unutacağı bir hikaye
Seni hep, beni yutan suların üstünden geçmeye mahkum edecek bir hikaye

Her neyse, her neyse...

Önüm arkam sağım solum acı

Bu aralar uğraşı konum; acı.
His elementimiz acı. Acıyla yoğrulmaktan yol aldı, öğrenip bildiği için değil ama yorulup tükendiği için kendim.
Şimdilerde, acıyı taşıyıp devam edebilmekle uğraşıyor kendim. Onu kabul edebilmek, pratiklere taşıyabilmek, kimseyi suçlamadan bana ait olmasıyla kendimden geçip gidebilmesini, gitmeye hazır değilse kalacak olabilmesini araştırmaya çalışıyor halim.

Acıyor çünkü... Güldükçe bir yanım kahkahalara boğulurken çok, çok acıyor diğer yanım.
Geçer?
Geçmez.
Geçebilse, bin kere geçerdi kendim.

İyi gelir deniz havası, tızlu su yaralarımı acıtır....

Bırak Gitsin...

onu sevebileceğinin en yücesiyle sevdin.
titreme daha fazla kalbim.

bağışla kendini artık onu da
bırak gitsin.
bırak gitsin.

o senin en ezel gününden kaderin
sen onu nasılsa bin kere daha
seveceksin.

b.k

Kesif

Bu gece bir sey daha kesfettim.
Hayata kızıp küsüp küfredip yine de orada kalıp sonra kabullenip barışıp yeniden sevmeyi de sayende  öğrenmişim.

Sana kızıp küfredip küsüp ama yine de yanında durmayı, seni içimde büyütüp taşımayı beceremeseydim, hayatla nasıl baş edecektim?

Eğer sana "her şey için teşekkürler ya da sana çok şey borçluyum" dersem -ki yakın bir zamanda diyeceğim- bunu da bil olur mu, bunu düşün.

Akyaka, kış tatili kaçış tatili...
Yolumu keşif tatili...
Tatilin durma olduğunu bilme tatili...

Her Yeni Dogan Gun

Yeni bir canimi acitacak kare ile karsilasmaktan o kadar sıkıldım ki, artık karşına geçip "acımadı kiiii acımadı kiiii" diye bağırıp sonra da sağlam bir tokat atayım da kendine gel istiyorum.

Ha bir de, bir an bile olsa içinden o sahip olma ve ait olma hırsı geçip de bu hırsdan hız alıp yürümeye başladığın da öyle zavallı ve aci görünüyorsun ki...

Neyse... Hayırlı pazarlar olsun.

Biliyorum!

Sana sorulanın cevabını ben dünden biliyorum.
Dünden biraz daha önceden hatta,
Belki daha da önceden...

"Sen'in" sorduğunun cevabını biliyorum demiyorum,
Seninle kavga etmeyeceğim.

Cevapları biliyorum, sormadan da biliyorum.
Ve biliyorum, kavgamı kendimden başkasıyla etmeyeceğim.

Dinleyelim o halde, biliyorum!

http://youtu.be/NikU81CfZYc

"kabul"

7 yılı kabul
Şimdi dur
Aradaki 7 farkı bul
Aynı fotoğraftaki mutluluk ve hüzün arasında bir dur
7 fark üstünde 7 kez dur
7 yıl hikaye kur
Koştur, sustur, sev dur
Kabul!
Kaybol, kaybolup gittiğin yerde dur
Kiminin mutluluğu, kiminin iç sızısı kabul
Bir kez dur
Önce kendini
Sonra beni bul
Unutur, kabul
Önce beni bul
Sonra seni unuttur
Kabul
Her kabulde 7 kat ah ile dur

27. Yaşım...

27. yaşımdayım.
7. yılımdayım.
Bu yaşımdan, beni terketmeni diliyorum.

Evet, artık beni terketmelisin. Bunca yıldır sarıp sarmaladığım, canı yandığında canımdan çok acıdığım sen, artık benden gitmelisin.

Beni büyüttün sen. Çaresizliklerin altında ezilirken güçlü olmayı, sabırla sınanmayı, kıskançlığı öfkeden ayırmayı öğrettin. İçim parça parça olmuşken gündelik hayatın içinde kalmayı...

Sana kızmıyorum. Varlığına, bunca yıl gelip sana verdiğim değerin üstünde oturmuşluğuna kızmıyorum. Kızmıyorum çünkü sahiplendim ben seni; kimsesizlikten hırçınlaşmış bir çocuğu sahiplenir gibi. Seninle yaşamayı öğrenmeyi seçtim, kavga etmeden, kırıp dökmeden. Ve sayende herkese nasip olmayacak hislere düştüm. Gözümün önündeyken özledim, içinin taa en dibini görüyorken, aklından geçeni okuyorken bilmezden geldim. Sustum mesela, sen bana yalanlar söylerken sustum. Hatta sen yalanlarınla vicdanını rahatlatmaya çalışırken sustum. Güldüm, "bak işte başkası var bende" diye gözümün içine bakıp canımı acıttığın her an güldüm.

Bana yaşattığın hiç bir his için sana kızmıyorum. Eksiği, yitiği, tükenmişi hayatımda tutmayı öğrettiğin için müteşekkirim hatta. Ben seni içimde büyütürken, beni büyüttüğün için. Ama bile isteye, kendince bana gözdağı vermek, duvarlar örüp haddimi bildirmek için canımı acıttığın her an için, canın çok acısın istiyorum. İçin ezilsin, vicdanın acısın istiyorum. Acısın ki, sen de büyü. Kimsenin canını böyle acıtmayı kendine reva görmeyecek kadar büyü...

Bunca yıldır döktüğüm her bir göz yaşına kefilim.... Kefilim büyüttüğüm tüm duygulara...
27. yaşımdayım.
7. yılımdayım.

Artık benden, git istiyorum. Bunca yıldır gelmediğin yerde, görmemezlikten geldiğin ama varlığını çok iyi bildiğin saf bir sevgiyle süren saltanatın bitsin.

Bu yaşımdan, beni terketmeni diliyorum.
İçimdeki varlığın, nefes olsun havaya karışsın.