Derinlerinin ötelere gittiğini bile bile baktım fotoğraftaki gözlerine...
Baktığın yerin, kustuğum yer olduğunu bile bile...
Kendime meydan okurcasına, aldım elime...
Böldüm önce... Kutu kutu... piksel piksel...
Bölünmüşlük, bütünlüğünü silemedi...
Kaldın öyle, bölünmüş ama sağlim...
Çizdim sonra...
Jiletle kazırcasına,
Kağıtla jilet arasındaki gerginliği damarlarımla kan arasında duyarcasına...
Daha bi oldun, daha olduğun gibi...
Var ama görünmez,
Yaşanmış ama yıpratmış, Çizmiş, incitmiş, ince ince kanatmış...
Yok dedim, bu resmin işi yok henüz burada...
Sakince sevmeyi öğreneceğim...
Zihnimin gerisinde değil, gözümün önünde dururken...
Vazgeçtim,
Yokmuşsun gibi anımsamaktan,
Gerçeklikten kaçmaktan.
Sana dair olanlarla yanyana durmasan da sen,
Bölünmüş,çizilmiş gölgelenmiş ışıklarla,
Daha bi sen olup duruyorsun 'hala'...
"oysa ben sadece..."
inanmıştım, 'hala' olduğu gibi...